onverwachte gasten...>voor iedereen open<

Een kleine gitaar hing zwaar over haar schouder terwijl ze zich voort sleepte. De enige rede dat ze naar het duistere woud liep, was dat ze daar rustig kon oefenen, zonder dater iemand kwam om haar af te kraken of te verraden. Mortima hield van wolven, maar het hele dorp haatte voor zover ze wist de dieren. En als haar ouders te weten kwamen wat ze uitvoerde, dan zou ze een paar weken voor zichzelf moeten zorgen. Mortima zette haar gitaar neer en las nog eens over het papier heen. Ze kende het goed uit haar hoofd, zonder gesnapt te worden, moest ze een bamd bij elkaar zien te krijgen die van wolven hield. Niet makkelijk. Ze begon met een paar stem- en vingeroefeningen. Daarna begon ze te zingen.
"Howling at the moon,
Lonely little cry.
My thought are far away,
Like stars in the sky.

Look at my eyes"- ze nieste, waarom moest ze nou epweer zo nodig verkouden zijn?! Nouja, goeie oefening om je nies lang genoeg in te kunnen houden.
"Howling at the moon,
Lonely little cry.
My thoughts are far away,
Like stars in the sky.

Look at my eyes,
Tell my what you see.
Without you I'm nothing...
Nothing more than me."
Ze stopte, ze had het lied nog niet volledig geschreven, maar daar zou de bad haar toch wel mee helpen. Plotseling hoorde ze achter zich een heel zacht geluid, ze wist niet of ze het wel echt goed had gehoord, maar toch keek ze om. Twee mooie ogen staarden haar aan, als het een mens was, zou ze misschien verloren zijn...

{hiervan is helaas geen melodie die je kunt opzoeken, want hij staat niet op You Tube of iets...ik heb hem namelijk zelf gemaakt }

Op een rustig tempo liep Eli door het duistere woud. Niet bang voor wat er zich daar allemaal afspeelde. Sommigen durfde zich niet eens in het woud te wagen. Beweerde dat het er spookte of dat er monsters zouden leven. Eli was er te nuchter voor om in zulke onzin te geloven. Hij kwam vaak genoeg in het duistere woud om te weten dat het niet zo was. Eli stopte zijn handen weg in de zakken van zijn donker gekleurde spijkerbroek. Zijn grijze ogen tuurden voor zich uit. Langzaam aan sloot hij zijn ogen voor een moment. Zijn mond opende zich wat. 'This club is so high, and your mind is ready to blow. Hands up dont stop, if your sexy then get ready to blow' Zong hij met zijn heldere jongens stem. Hij opende zijn ogen weer en liep zo wat verder. 'Howling at the moon, Lonely little cry. My thoughts are far away, Like stars in the sky. Look at my eyes, Tell my what you see. Without you I'm nothing... Nothing more than me.' Hoorde hij een vrouwelijke stem zingen. De tekst trok zijn aandacht wel, zo ook de stem die het zong. Het was een mooie stem geweest, het had hem enkel gelijk het zwijgen op gelegd doordat het betekende dat er nog iemand hier was. Eli liep algauw de kant op waar de stem vandaan was gekomen. Hij merkte algauw een meisje op. Ze wist niet dat hij er was tot dat hij op een takje trapte die brak, zo was er een geluid te horen en keek ze gelijk om. Eli keek recht in haar ogen met zijn helder grijze ogen, met een bepaald licht leken ze soms zelfs van zilver. Kalm stapte Eli op haar af. [i]' Look at my eyes, tell me what you see. Without you i'm noghting, nothing more than me' Zong hij met zijn helder zang stem naar haar toe. Hij wist niet hoe het kwam. Normaal zong hij niet met iemand anders in de buurt. Maar de tekst had hem gewoon aangesproken. En zij daarbij, had ook een mooie stem gehad. Alsof het voor een moment even makkelijker voelde om bij haar in de buurt te zingen. Kalm kwam hij voor haar staan terwijl hij de laatste woorden uit sprak. Het duistere woud was voor hem ook gewoon een fijne en rustige omgeving.

Zodra hun blikken elkaar kruisten, stapte de jongen op Mortima af. Ze deinsde even terug, waarom kwam hij in dit woud? De bomen waren misvormt en daarom had Mortima er altijd op vertrouwd dat er niemand kwam omdat de mensen geloofden dat het woud vervloekt was. Maar het was Mortima's lievelings plek, hier vluchtte ze heen als haar ouders te vervelend waren, als haar vader alles in het rond smeet als ze wat opstandig deed...En nu was er toch iemand, op het moment dat er niemand mocht zijn. Maar toen begon de jongen te zingen, even was Mortima verward, tot ze besefte dat het haar eigen lied was. Opgelucht keek Mortima hem weer aan en ze glimlachte. Mortima sloeg een accoort aan op de gitaar en zong: 'I am looking for people for my band, and I see, you want too be there.' ze lachte en zei: "Wil je bij de Wolfsong? Ik moet de rest nog bij elkaar zien te scharrelen maar daar kun jij me bij helpen toch?" Ze keek hem verwachtingsvol aan.

{OMG, kortste post ever!}

Terwijl hij de tekst zong die hij haar zojuist had horen zingen kwam hij naar haar toe gelopen. Ze deinsde voor een moment achteruit. Alsof ze bang was dat hij haar iets zou doen. Eli zou haar niets doen, dat was een ding wat zeker was. Eli was een rustig persoon die weinig voor problemen zorgde. Althans dat probeerde hij wel zo goed mogelijk te voorkomen. Enkel werd hij zelf wel eens niet met rust gelaten. Maar goed er waren soms gewoon van die figuren in de stad die je persee moesten hebben. Maar goed misschien had ze wel net zo als hij niet verwacht dat er ook nog iemand anders hier rond liep aangezien maar weinig zich hier waagde. Eli bleef haar kalm in de ogen aan kijken. Uiteindelijk stond hij voor haar stil, en zo stopte ook zijn zang. Het meisje keek hem uiteindelijk met een glimlach in de ogen aan. Ze sloeg als volgt een accoort aan op haar gitaar waarna zij haar beurt nam om weer wat te zingen. 'I am looking for people for my band, and I see, you want to be there' Zong ze naar hem toe. Eli keek van haar gitaar naar haar gezicht en zo weer terug in haar ogen. Ze lachte en begon vervolgens te praten. 'Wil je bij de Wolfsong? Ik moet de rest nog bij elkaar zien te scharrelen maar daar kun jij me bij helpen toch?' Stelde ze twee vragen tegelijk aan hem. Eli bleef haar voor een moment nog zwijgend in de ogen aan kijken waarna een lichte glimlach even op zijn mond verscheen. ''Als eerst, misschien kun je jezelf voorstellen want we kennen elkaar niet'' Reageerde hij met zijn kalme stem op haar, aangezien ze gelijk voorstelde om hem in de band te nemen. Ze kende elkaar niet eens dus dat leek hem nog niet zo'n heel goed idee. ''Daarbij, waarom zou je mij in je band willen?'' Vroeg Eli vervolgens aan haar. Ze had hem nu enkel een paar zinnen horen zingen, meer niet. Hij moest dan wel een hele grote indruk op haar hebben gemaakt.

'Wil je bij de Wolfsong? Ik moet de rest nog bij elkaar zien te scharrelen maar daar kun jij me bij helpen toch?' Mortima stelde weliswaar twee vragen tegelijk aan hem, maar dat deed hij ook nadat hij even licht glimlachte. ''Als eerst, misschien kun je jezelf voorstellen want we kennen elkaar niet'' zei hij met een bijna even kalme stem als die van haar. en daarna: ''Daarbij, waarom zou je mij in je band willen?'' Mortima glimlachte en keek hem strak aan, soms kon ze door dit te doen van iemand weten wat hij dacht, zo ook nu, hij vond dat ze elkaar niet kenden en het was een teleurstelling dat hij niet erg graag bij de band wilde, hij vond dat ze waarschijnlijk dacht dat hij megagoed kon zingen...En dat vond ze ook, haar glimlach loste op en ze wende haar blik af. 'Vertel dat van die band alsjeblieft NIET aan mijn ouders, vertel het trouwens maar aan niemand, aangezien je niet weet wie ik ben weet je ook niet wie mijn ouders zijn en dat hou ik graag zo.' Ze keek hem even aan en vervolgde toen: 'Beloof dat je hier niks over zegt.' Ze bleef hem zo strak aankijken dat ze even leek te zien dat hij bloosde, maar dat kon ook verbeelding zijn. Ze zuchtte en hing de gitaar over haar schouder. Haar ouders kwamen het toch wel te weten, hoe dan ook. Ze wist ook niet wie hij was, maar als ze zijn naam vroeg zou ze flauw zijn om haar naam niet te vertellen en dat wilde ze niet. Mortima hield haar identiteit liever verborgen. Toen glimlachte ze nog eens en liep langs hem heen. Ze moest iemand anders zien te vinden, die zowel het talent als het lef om over wolven te zingen bezat. Het dorp was tegen wolven en er was al jarenlang oorlog, wolven stonden bekend als gemene, bloeddorstige wezens, maar het waren de wolven die ze een voor een tegen de vlakte knalden.

{beetje goed genoeg gepost?}

Eli zijn kalme blik veranderde niet. Al vond hij het nog steeds een wat vreemd idee dat ze hem ineens vroeg om bij haar band te komen. Ja hij had haar nu een deel van zijn zang kunsten laten horen, maar toch. Toch had het wel iets interessants aan de andere kant. Hij wilde haar enkel wel wat beter leren kennen voordat hij aan zo'n beslissing zou mee werken. Echter antwoordde ze niet op zijn vragen. En vervolgens verdween haar glimlach dan ook. Had hij wat verkeerds tegen haar gezegd? Dat leek hem toch niet, hij wilde enkel gewoon weten wie ze was. 'Vertel dat van die band alsjeblieft niet aan mijn ouders, vertel het trouwens maar aan niemand, aangezien je niet weet wie ik ben weet je ook niet wie mijn ouders zijn en dat hou ik graag zo.' Zei ze plotseling tegen hem. Eli bleef kalm kijken, maar van binnen snapte hij deze plotselinge wending niet. Ten eerste waarom mochten haar ouders niet van de band af weten. En ten tweede hoe kon ze denken dat hij het tegen haar ouders zou zeggen, hij kende haar of haar ouders niet eens. Dan was dat gewoon onmogelijk. Eli zweeg dan ook maar aangezien hij niet wist wat hij er mee aan moest. 'Beloof dat je hier niks over zegt' Vervolgde ze haar woorden terwijl ze hem met een strakke blik in de ogen aan keek. Ineens merkte hij een lichte blos op haar wangen. Hij keek lichtjes wat verbaasd maar glimlachte al snel weer wat. ''Ik beloof het'' Reageerde zijn vriendelijke stem op haar. Het had wel iets schattigs dat ze zo ineens bloosde. Vervolgens volgde er een zucht en ze hing haar gitaar dan ook over haar schouder. Ze glimlachte nog eens naar hem waarna ze langs hem heen liep. Wilde ze nu ineens weg gaan? Plotseling pakte Eli haar hand vast zodra ze naast hem voorbij hem ging. Hij pakte haar hand niet hard vast, nee het was juist een rustige en liefelijke aanraking. Hij keek dan ook om naar haar. ''Wat is je naam?'' Vroeg Eli nog met een kalme glimlach aan haar. Als hij nog op het voorstel om in de band te komen terug wilde komen moest hij wel weten wie ze was. Buiten dat, als hij dan toch kennis met haar wilde maken daarvoor kon dat net zo goed nu toch?

(Ja veel beter ;D)