Feel that rythm [Open voor iedereen]

Zijn ogen zochten de omgeving af. Er was geen ziel te zien. Nu nog niet tenminste. En zo zag hij het graag. Eli glimlachte voor een moment en stapte verder het gigantische grasveld op. Zo viel langzaam aan een straal van het licht van de zon op zijn gezicht en verdween de donkere schaduw van de boom waaronder hij zojuist had gestaan. Eli was een lange jongen met licht blond haar en donkere grijze ogen, die overigens niet waren te zien door een zonnebril. Hij had een slank postuur wat er niet verkeerd uit zag. Eli droeg een wit hemt vanwege het mooie weer. Daarbij droeg hij verder nog een zwarte spijkerbroek en sneakers. Hij blijven een aantal meters door lopen tot dat hij ergens op het midden van een veld was. Langzaam aan liet hij een arm zakken richting de grond waarvan zijn hand een draagbare radio vast had. Hij zette de radio in het gras neer en daarbij legde hij de tas die hij op zijn rug had. Hij ritste de tas open en haalde er een flesje koel water uit. Nu was het in ieder geval nog koel. Zodra het langer in de zon zou staan zou het wel lauw worden. Maar goed dat was dan maar niet anders. Eli draaide het flesje open en nam er een slok uit. Zodra hij de slok had door geslikt stopte hij het flesje weer terug in de tas. Hij pakte daarna al snel iets anders uit de tas. Het was een hoesje van een cd. Kalm opende hij het en haalde hij de cd eruit. Hij richtte zich vervolgens op de radio en zette deze aan waarna hij de cd er in doet. Zijn vingers legde zich uiteindelijk neer op de play knop. Maar voordat hij deze in drukte keek hij toch weer even om zich heen. Alsof hij het gevoel had dat er precies op dit moment iemand aan kon komen. Maar zodra hij de hele omgeving had afgezocht merkte hij dat er nog steeds niemand was. Hij slaakte een opgeluchte zucht. Zijn blik ging terug naar de play knop. Hij drukte de knop in waarna hij gelijk recht sprong. De muziek startte en ritmisch begon hij deze te volgen door erop te dansen. Hij kon goed dansen maar dat was nog niet het enigste wat hij kon. Langzaam aan begon hij ook te zingen. ''If he makes you cry Cause he said he'd love you forever You should know that I'm be the one to make you smile When the lights go dark and the colors around you are fading You can reach for me Cause I'll always be anything that you're looking to find '' Zong hij met een heldere jongens stem. Hij ging mee op het ritme van de muziek. Hij voelde zich goed wanneer hij danste en zong. Het was zijn passie. Er was dan ook wel een reden voor dat hij zo alleen op het veld stond te zingen en te dansen. Hij was een rustige jongen, en af en toe nog wat onzeker. Al was het zeker wel te zien dat hij goed kon dansen en zingen. Hij wilde niet dat iemand anders zou zien, hij wilde geen kwetsende kritiek horen. ''I'm not the other guy Don't ever wanna lie to you baby Girl, it should be you and me tonight so Don't leave me waiting Oh, I'm not the other guy'' Zong hij verder terwijl hij genoot van het geluid dat uit de boxen van de radio kwam. Eigenlijk niet beseffend dat zelfs hier iemand ineens kon komen en hij zo gezien en gehoord kon worden.

(Het nummer: Nick Carter - Not the other guy )

Merope had nu de velden opgezocht en daar liep ze to sjokken over het gras. Het was er behoorlijk warm voor een winter. De teef had honger gekregen en juist daarom had ze deze plek opgezocht. Een zwaluw vloog vlak boven haar hoofd langs maar ze greep het niet, het was te klein en het zou haar maag niet vullen. Ze liep verder in de hoop voor een haas of een misschien wel een kat. Hier in de velden liepen ook vaak genoeg verwilderde katten, ze kon alleen niet zien welke wild waren en welke huisdieren. Ze smakte met haar mond uit honger. Helaas was haar roedel nog niet zo groot geworden en moest ze dus samen jagen met Amara, maar die was zoek. Amara was zo te ruiken wel ergens in de buurt maar waar was nog de vraag. Amara had de rang Sergeant, maar aangezien er niet veel gevaar was en ze de enige in de roedel was mocht ze wel even weg zijn. Buoni Amici was nog erg klein, super klein zelf met maar twee wolven. Elke wolf was welkom in de roedel omdat het nog te klein was. Opeens schoot het lichaam van Merope naar beneden in het gras, een haas was in haar zicht gekomen. Haar buik raakte bijna de aarde en zo bewoog ze zich langzaam richting de haas. Een kleine grom verliep haar bek toen ze naar de haas toe sloop. Gras streek langs haar zachte poten en buik. Merope schoot nu in een volle vaart op de haas af. Haar snelle behendige lichaam rende snel achter het beestje aan. Een laatste sprint en de teef sprong bovenop de haas. Ze greep naar de nek en doodde het snel zodat het diertje niet hoefde te lijden, Merope was zeker geen slechte wolvin. Opeens schrok ze van een radio die plots werd aangedaan. Ze maakte een schichtige beweging met de haas in haar bek van schrik. Ze keek in het rond en zag en stuk of 17 meter verderop een mens staan dansen. De teef keek het raar aan want die rare bewegingen had ze een mens nog nooit zien maken. Een raar geluid kwam uit zijn mond en Merope keek het ding raar aan. Wat een raar gebrabbel, dacht ze bij zichzelf. Ze begon te grommen uit verdediging want ze wist wat mensen wel niet konden doen met wolven. Mensen zagen ze als grof vuil, tenminste de mensen waarover ze had gehoord. Een waarschuwende snau verliet haar bek en ze zette haar nekharen overeind, ze zou de mens nooit wat aan doen maar hiermee liet ze merken dat hij haar ook niets moest aan doen. Merope had niets met mensen en ze was ook beter af zonder...

Neuriënd wandelde Mortima door het veld, ze voelde zich gelukkig, niet omdat ze zo gelukkig was thuis, maar gewoon: het was mooi weer, niet te warm, ze had een leuke baan, iets waar ze zich mee bezig kon houden...Alleen wist ze dat al die gelukkigheid maar tijdelijk kon zijn. Maar daar maakte ze zich niet druk om, als die gelukkigheid tijdelijk was, moest ze er deste meer van genieten dát ze gelukkig was! "Lala, lalalala, lala, lalalala. I like your smile, I like your vibe, I like your style. But thats not why I love you. And I, I like the way, you're such a star. But that's not why I love you... " Mortima haalde de oortjes uit haar oren en zetten haar I Pod uit en zuchtte. Vannaf dat stukje moest ze de tekst nog oefenen, wilde ze het hele lied goed kunnen zingen. Ze zetten een ander liedje op en viel in:"..I think about the little things that make life great
I wouldn't change a thing about it
This is the best feeling

This innocence is brilliant, I hope that it will stay
This moment is perfect, please don't go away, I need you now
And I'll hold on to it, don't you let it pass you by

I found a place so safe, not a single tear
The first time in my life and now it's so clear
Feel calm I belong, I'm so happy here
It's so strong and now I let myself be sincere
I wouldn't change a thing about it
This is the best feeling..." Bah! Ze kende ook geen ènkele tekst!
Plotseling hield ze stil, ze rukte de oortjes opnieuw uit haar oren en luisterde...Hoorde ze dat goed? Ja, er zong nog iemand. Mortima liep op het geluid af en zag iemand: een lange jongen met een wit hemd, een donkere broek en gympen. Hij had licht blond haar en een zonnebril. Hij danste, naast hem stond een radio en uit zijn mooi gevormde mond, kwam een prachtig geluid:..."When the lights go dark and the colors around you are fading You can reach for me Cause I'll always be anything that you're looking to find I'm not the other guy Don't ever wanna lie to you baby Girl, it should be you and me tonight so Don't leave me waiting Oh, I'm not the other guy'' "Je zingt en danst goed, is het je werk of zo?" Vroeg Mortima kalm, niet beseffend dat de jongen wel eens zou kunnen schrikken of expres hier aan het dansen was zodat niemand hem kon zien.

{Beide liedjes van Avril Lavigne....ben ik echt fan van XD (I love you en Innocence) }

Meegaand op de muziek had hij niet door dat hij bekeken werd, en dat er daarna zelfs iemand op hem af kwam. Hij voelde een lichte bries door zijn blonde haar strijken. Voor een moment sloot hij zijn ogen. Hij had geen zicht nodig om te kunnen zingen of te dansen. Hij had enkel de muziek nodig zodat hij er naar kon luisteren. Er in weg kon zinken. Muziek was zijn leven en hij zou het nooit los laten. Toch bleef het moeilijk voor hem om zijn passie te delen met iemand. En het nummer duurde natuurlijk ook niet voor eeuwig. De muziek stopte en zo was het nummer afgelopen. 'Je zingt en danst goed, is het je werk ofzo? 'Hoorde hij plotseling achter zich. Eli draaide zich gelijk en keek recht in de ogen van een meisje. Nee toch.. Zouden er hier toch meerdere mensen komen? Hopelijk niet veel meer. Voor een moment bleef Eli stil. Maar die stilte werd verbroken door zijn radio die een nieuw nummer begon af te spelen. Eli keek gelijk om naar de radio en drukte deze uit. Vervolgen richtte hij zich weer tot het meisje. Hij tilde een hand op en pakte daarmee zijn zonnebril vast. Hij sloot zijn ogen even terwijl hij de zonnebril op zijn hoofd zette. Zijn ogen opende zich daarna weer. Twee grijze heldere ogen keken recht in die van het meisje. ''Zingen en dansen doe ik gewoon omdat ik het leuk vind'' Reageerde Eli uiteindelijk wel wat rustiger op haar. Niet wetend dat zij ook iemand was die graag zong. Eli wachtte maar af van wat er verder ging komen. Hij vroeg zich eigenlijk dan ook wel af waarom het meisje naar hem toe was gekomen. Had zijn zang en dans haar aandacht getrokken, of zou ze juist vinden dat hij zich stil moest houden in een omgeving zoals deze en dat ze nu met zoiets kwam als: 'Beoefen dat leuke gezang en dans maar ergens anders dan' met een sarcastische toon. Maar voordat hij zich teveel in zijn hoofd zou halen van wat ze zou gaan zeggen hield hij zich afwachtend maar stil. Eli zou verder ook niet onvriendelijk tegen haar zij. Hij raakte er enkel wat gespannen van als iemand hem betrapte bij het zingen en dansen. Plotseling merkte Eli wat schuin achter het meisje op. Een aantal meters van hen vandaan stond een wolf. Eli deed een stap opzij zodat hij het beter kon zien waarna hij voor een moment weer naar het meisje keek. ''We hebben bezoek..'' Zei hij langzaam aan tegen haar. Niet helemaal wetend of het wel goed was dat er een wolf bij hen in de buurt stond.

Er was nog zo'n tweevoeter bijgekomen en sprak naar het mens waar ze haar focus op had gelegd. Langzaam daalde haar grommen maar nog steeds klaar om aan te vallen, voor als ze haar iets aan zouden doen want dat wist je maar nooit bij de mensen. De mensen stonden inmiddels bekend om het doden van dieren werd haar verteld door vele wolven. Ze kon maar beter op haar hoede zijn. Ze draaide haar oren naar achter als waarschuwing dat ze nog steeds uit kon vallen en zo liet ze ook merken dat ze zich niet op haar gemak voelde. Ze veranderde haar houding van schuw naar normaal. Die mensen hoefden maar een kleine beweging te maken en ze zou weer beginnen met grommen, maar wat moest je ook anders als je tegenover 2 grote roofdieren stond die ook vaak wolven doodde. Natuurlijk kon Merope niet weten dat deze twee mensen geen wolven doodde. Ze deed dreigend 3 stappen naar voren en daar bleef het bij, niet meer. Wat moesten die mensen hier? Wat hadden ze hier te zoeken? Vragen dreunden door haar kop en maakte haar nog zenuwachtiger dan ze al was. Door de zenuwen begon ze weer te grommen en deed ze toch weer een stap terug. Merope wist niet wat ze moest doen als je een mens tegenkwam. De teef maakte haarzelf groten en nam een dominantere houding aan. Hoezo bang je bent een Alfa? bedacht ze zich opeens en deed weer 4 stappen naar voren en liet een duidelijke grom horen aan de tweepoters.


[Flut XD had geen inspiratie]

Met een jong hert in haar bek, probeerde Amara door te rennen. Het lukte echter iet zo goed, de zon brandde erg fel en het jonge hert was best zwaar. Maar toch probeerde Amara zich tevergeefs voort te slepen. Er was haast bij Merope te vinden, de roedel leider had honger en Amara zou ook geen hap eten of moment rusten voor ze haar vriendin gevonden had. Niks was belangrijker voor Amara dan trouw zijn aan Buoni Amici. Best logisch want ze was de sergeant. Door de geur van hert en hertenbloed heen rook Amara plotseling ook iets anders: Tweepoters! Ze had willen vluchten, maar toen rook ze nog iets: Merope, en ze rook naar verborgen angst. Amara legde het hert op de grond en schopte er zand en aarde overheen. Toen begon ze hard te rennen. Ze sprintte een heuveltje op en gleed van de andere zijde naar beneden. Ze kwam slippend tot stilstand bij Merope. Amara zou zich wel bij de watervallen af moeten spoelen want de heuvelrug was erg modderig geweest. Haar hele vacht was vies. Merope zetten vier grote stappen en gromde duidelijk en waarschuwend. Amara keek naar de plaats waar Merope naar keek en zag twee tweepoters staan praten, tenminste dan vermoedde ze want naar het onverstaanbare gebrabbel te oordelen was het geen gesprek. 'Merope' gromde ze zachtjes, 'Merope, ik heb een hert gevangen.'