Keep running #

Snelle passen waren te horen in de stegen van het dorp. Het was avond en de maan stond hoog aan de lucht. Wolven huilden om te laten weten dat er duidelijk gevaar dreeg. Ze wist het. Zij had alles aangetrokken en was nu even op de vlucht voor de agenten die achter haar aan kwamen. Ze waren natuurlijk weer eens dom geweest om de combi achter te laten en haar achterna te lopen. Dom. Ze was getraind voor deze achtervolgingen en ze was veel sneller dan hen. Af en toe schoten de groene ogen van het meisje achterom om alles in te kunnen schatten. Ze snelde behendig een andere steeg in en sprong hoog de lucht in. Ze had net op tijd een ladder, die ze vaker gebruikte, kunnen pakken en klom omhoog. Ze opende de deur en sloot deze. Luid geroep was te horen en een raam hielp haar om alles in de gaten te houden. Een half uur later was alles voorbij. Ze waren haar kwijt en vertrokken. Ze kenden haar dus wisten ook dat ze haar nog wel eens te pakken zouden krijgen. Dan zou ze minstens twee dagen moeten blijven. Ach, doe maar. Het meisje rekte haar even uit terwijl ze rustig naar beneden klom. Van de laatste treden sprong ze af en plofte ze op de grond. Ze nam een sigaret uit haar zakken en stak deze op. Ze had deze avond een moord gepleegd in haar eentje. Ze had het adres gekregen en de reden en zo heeft ze de persoon vermoord. Het was een redelijk oudere man, maar het was simpel om zijn keel over te snijden. Ze vond het soms fijner om iemand te moeten laten lijden voor ze mochten sterven. Al was het deze avond niet zo. Vaak liep ze niet alleen rond. Soul, een solitaire wolf kwam altijd met haar mee. Deze keer niet. Ze had de wolf een avond alleen gegeven om even naar het bos te kunnen. Dat deed de wolf graag. Zélie grijnsde licht en liep weer naar de andere stegen waar het een stuk donkerder was. Ze nam een grote teug en ademde de rook in. Voetstappen waren duidelijk te horen en meteen draaide het meisje om en stond ze oog in oog met een grote persoon. Ze blies de rook uit in het gezicht van deze man en een grijns sierde haar lippen. "Vind je het normaal om iemand te volgen soms?" Haar stem, mysterieus en kil op de man of jongen gericht. Haar groene ogen gleden over het donkere silhouet, maar ze kon nog niet veel beschrijven. Opnieuw nam ze een teug en blies ze alles uit terwijl haar andere hand achter haar rug over haar mes heengleed.

Jay #

De jongen stond in de schaduw van de steeg, daardoor was hij niet zichtbaar. Enkel een lichte schaduw was te zien waardoor de vorm van zijn lichaam wel wat te beschrijven was. Hij was een redelijk lange jongen. Zijn naam was Jay. Hij was wel redelijk bekend. Vooral onder het crimineel gebeuren. Jay was dan ook onbevreesd. Hij riep het gevaar op zich af en hij vond het geweldig. Al dat ruige gebeuren. 'Vind je het normaal om iemand te volgen soms' Hoorde hij de vrouwelijk stem zeggen. Een lichte spottende grijns sierde de lippen van Jay. Haar stem had een kille klank maar dat deed hem niets. Het was niet de eerste keer dat hij dit meisje tegen was gekomen. Jay kwam uit de schaduw gestapt en haalde tegelijkertijd een sigaret uit zijn mond. ''In mijn geval wel'' Zei Jay met een kalme grijns tegen haar. Hij had een stem waar in kalmte zat, alsof hij ook echt nergens bang voor was. Hij had dan ook al wel opgemerkt dat het meisje haar hand achter haar rug hield. Wat betekende dat ze daar iets verborgen kon hebben, waarschijnlijk een wapen. Jay had er echter zijn blik niet te lang op vast gehouden. Hij wist zichzelf te prima te verdedigen. ''Heb je me gemist?'' Vroeg Jay vervolgens aan haar terwijl hij verder op haar af stapte. Tussen zijn stappen door nam hij nog een trekje van zijn sigaret. Even draaide hij zijn hoofd wat weg en blies hij de rook uit. Hij kwam vervolgens voor het meisje tot stil stand. Hij keek haar met een kalme blik in de ogen aan, wachtend op een antwoord. Jay zijn sigaret was uiteindelijk dan ook op en hij gooide deze weg. Jay was vaak wel in een groep, maar dit keer liep hij alleen. En wanneer hij een meisje zoals zij tegen kwam, vond hij dat ook niet zo erg.

Haar felle groene ogen waren strak op de donkere schaduw gericht. De jongen liep in haar richting en kwam uiteindelijk dichterbij. Ze bekeek de jongen en meteen herkende ze hem dan ook. Ze had al best veel over hem gehoord én ze had hem vaak gezien. Een paar keren moest ze met zijn groep samen werken als ze een heel groot adres kreeg om iemand uit te gaan moorden. Ze knikte kort naar de jongen en nam nog een trekje van haar sigaret. Ze blies de rook uit en liet nog eens kort haar blik over hem heen glijden. Jay was echt geen steek verandert. Hij antwoordde rustig op haar vraag dat het voor hem normaal was en dat begreep ze ook. Hij sloop hier wel vaker rond. Zélie snoof kort en haar vingers gleden nog even over de scherpe rand van het mes, maar ze liet het mes los en haar hand kwam weer tevoorschijn. Ze kende hem en het mes was niet nodig. Hij vroeg haar even later of ze hem gemist had en een brede grijns sierde haar lippen. "Doe een beetje normaal wil je." Haar stem nog steeds kil, maar kalmte was er ook duidelijk in te horen. Ze kende zijn karakter lichtjes en wist ook dat dit meer was om haar te plagen. Haar ogen gleden kort opzij naar de donkere steeg, alsof ze iets zag, maar het was niets. Amper een persoon die even voorbij liep. Ze richtte haar ogen weer op Jay terwijl ze de sigaret weg gooide en haar handen in haar zakken stak. Even was het dan ook stil want veel te zeggen had ze niet. Al hield de jonge meid niet van stiltes dus moest ze maar even wat verzinnen om over te praten. Haar gedachten gleden aan de dingen die hij ook deed net als zij. "En, Jay. Heb jij nog iets beleefd? Vast wel. Ik ken je te goed om te denken dat jij niets beleefd." Een lichte grijns sierde haar lippen alweer terwijl haar groene ogen kort oplichten door een licht van de straat. Ze veegde na een tijd de grijns weg en wachtte af tot hij wat zou vertellen. Hij moest wel iets beleefd hebben. Ze hadden elkaar misschien een paar weken niet gezien. Dan beleef je toch zeker iets. Zoals zij, elke dag moest ze wel iets doen. En waar zou Soul zijn?

Jay keek voor een kort moment omlaag naar haar hand die weer achter haar rug vandaan kwam. Er was niets zichtbaar in haar hand. Ze had zich kennelijk bedacht zodra ze hem zag. Dat mocht ook wel. Want meisje of jongen, het maakte niet uit. Hij hield niets van je heel zodra je hem aanviel. Althans, zo ver kon hij wel gaan als iets hem niet aan stond. Toch moest je wel ver gaan wilde je hem kwaad krijgen aangezien hij gevechten geweldig vond. Jay keek haar vervolgens in haar ogen aan en merkte de grijns op die haar lippen sierde. 'Doe een beetje normaal wil je' Zei ze tegen hem. Haar stem klonk nog steeds kil. Maar hij zag dat maar als een normale toon voor haar stem. ''Normaal? Hm.. ken ik niet'' Reageerde Jay op haar en hij haalde zijn schouders dan ook even op waarna hij weer met een grijns richting haar keek. Nee het woord normaal bestond voor hem niet. Of misschien toch wel. Dit leven dat hij leidde. Dat was normaal voor hem. Een ander vond het erg, vond hem een crimineel en een moordenaar. Hij vond het meer dan geweldig. Jay zag dat ze opzij keek verder de donkere steeg in waarin ze stonden. ''Bang voor het donker?'' Zei hij vervolgens tegen haar met een lichte grijns. Hij sloeg zijn armen even over elkaar waarna zijn blik terug naar haar ging. Een licht, misschien wat spottend, grijnsje was nog zichtbaar op zijn mond. Ze richtte zich vervolgens weer tot hem en stelde hem dan ook een vraag. 'En, Jay. Heb jij nog iets beleefd? Vast wel. Ik ken je te goed om te denken dat jij niets beleefd.' Jay grinnikte even. Ja hij kon niet zeggen dat hij nooit wat beleefde. Hij beleefde behoorlijk wat in zijn leven. En het was enkel maar lol. Dat was hoe hij het zag tenminste. ''Genoeg. Alleen maar lol'' Zei hij met een brede grijns en hij grinnikte dan ook even wat. Ineens stak hij een hand naar haar gezicht uit en legde deze onder haar kin waarna hij deze wat op hief. ''Maar er zijn genoeg andere interessante dingen'' Zei hij vervolgens met een kalme grijns tegen haar. Zijn duim gleed dan ook zachtjes wat langs haar kaaklijn. Ja Jay hield ook wel van flirten.

Haar handen staken in haar zakken terwijl het meisje rustig naar de jongen keek. Veel was er nu niet meer te doen omdat er onlangs nog een moord gepleegd was, door haar. Er zouden nog steeds een paar controles kunnen komen dus ze moest via de steegjes weer weg. Als ze nog weg ging. Af en toe bleef ze ook s'nachts heel de tijd buiten of sliep ze dagen niet. Ze snoof kort en keek weer naar de jongen die antwoordde dat hij normaal niet kende. Ze grijnsde licht en knikte even. Ze veegde de grijns weer weg en merkte op dat hij haar in het oog hield. Hij had opgemerkt dat ze naar opzij keek om iets te zoeken. Ze schudde haar hoofd en keek hem licht uitdagend aan. "Ik? Bang? En nog wel voor het donker? Wat denk je wel niet van me?" Haar stem was nu kalmer dan eerst. Ontspannen en minder kil, al hoorde je de kilte nog lichtelijk in haar mysterieuze stem. Haar groene ogen gleden kort opzij, alweer, maar daarna weer op de jongen. Hij antwoordde deze keer ook meteen op haar vraag en vertelde dat hij genoeg lol beleefd had. Ze knikte en begreep hem. Zij beleefde ook veel en voor haar was alles lollig. De meeste mensen noemden het niet echt plezier of lol, maar voor haar was dat duidelijk wel. De jongen kwam meteen dichterbij na zijn antwoord en keek in haar ogen terwijl zijn hand onder haar kin geplaatst werd. Zacht gromde ze en wilde ze achteruit gaan, maar dat ging niet meer. Hij streelde met zijn vinger over haar kaaklijn en vertelde dat er nog genoeg andere interessante dingen waren. Flirten. Haar enige zwakke plek en hij wist het. Hij kende haar weer te goed. Hij leek net haar baas wel. Als ze niet luisterde begon hij te flirten en dan.. Dan kwam ze stil te staan. Dan wilde ze niets zeggen en wilde ze liefst alles vermijden. Ze keek even in zijn ogen, maar zodra ze kon richtte ze haar blik strak naar beneden. Nee, ze wilde niet meedoen. Ze wilde ook niet in zijn ogen kijken terwijl hij met haar flirtte.

Ze grijnsde even en gaf er dan ook een knikje bij nadat hij haar had gezegd dat hij het woord normaal niet kende. Ze wist dan ook wel wat hij bedoelde. Jay zijn leven bestond al niet uit een normaal leven met familie en al. Nee zijn leven was een en al gekte. Maar hij hield er van en niemand zou het van hem af kunnen nemen. Vervolgens verdween de grijns weer van haar mond. Vervolgens schudde ze met haar hoofd en keek ze hem uitdagend in de ogen aan. 'Ik? Bang? En nog wel voor het donker? Wat denk je wel niet van me?' Stelde ze ineens een paar vragen achter elkaar. Voor een moment zette Jay dan ook een droge blik op waarna hij al gauw weer even grinnikte. ''Dat je niet teveel vragen moet stellen'' Reageerde Jay na een korte stilte op haar. Hij grijnsde weer even breed naar haar. Hij hoorde in de toon van haar stem dat ze kalmer was, minder kil. Dat was niet opvallend voor hem. Ze kwam hier uit de buurt, ze wist wat het leven was dat hij had. Daardoor kon je elkaar ook beter verdragen. Toch waren er wel momenten dat dat niet zo was. Daardoor ontstonden er ook wel straat gevechten. Jay mengde zich er dan puur voor de lol in. Gewoon voor de kick omdat hij het grappig en leuk zou vinden. Vervolgens kwam hij dichter bij haar en plaatste hij een hand onder haar kin. Voor een moment leek ze daar niet blij mee te zijn maar zodra hij met zijn duim langs haar kaaklijn ging viel ze stil. Iets wat hij wist van haar. Het was niet de eerste keer dat hij haar tegen kwam, en ook niet de eerste keer dat hij zo bij haar deed. Jay vond flirten leuk, het had ook weer iets uitdagend's. En elke keer als hij een meisje tegen kwam kon hij het niet laten om het weer te doen. Kalm keek Jay haar in de ogen aan. Hij grijnsde even lichtjes naar haar. ''You know you want me'' Zei hij ineens tegen haar waarna hij met zijn gezicht dichter bij die van haar kwam. Algauw raakte zijn lippen die van haar en drukte hij zo een kus op haar mond. Het was een kalme kus. Zijn ogen stonden dan ook half open op haar gericht.

Haar groene ogen werden strak naar boven gericht. Zijn woorden drongen heel even terug door haar heen over dat ze niet zoveel vragen moest stellen. Oke, daar had hij wel gelijk in. Ze zweeg en voelde zijn hand onder haar kin en het gestreel over haar kaaklijn. Ze keek diep in zijn ogen en slikte heel even. Hij zei even iets, maar doordat ze helemaal stil viel dacht ze zelfs niet na over wat hij zei. Alsof ze het helemaal niet hoorde. Ze merkte op dat zijn gezicht dichterbij kwam en zoals ze al verwachtte, zoende hij haar. Ze voelde zijn lippen op de hare en haar wangen kleurden knalrood. Haar enige zwakke plek en hij moest het weer eens gebruiken zoals gewoonlijk. Haar groene ogen sloten kort en heel even zoende ze mee, maar zodra het écht niet lukte zette ze snel een stap achteruit. Haar lichaam trilde zacht. Niet van angst, stress of woede. Ze werd gek dat hij haar zwakke plek gebruikte en haar zo dan ook misbruikte. Ze keek diep in zijn ogen en schudde haar hoofd. "Kap ermee.." Haar stem terug killer dan eerst. Ze balde voor kort haar vuisten en staarde hem nog steeds aan zonder verdere emotie te tonen. Haar wangen leken ook te kalmeren en werden minder rood dan eerst. Haar hoofd sloeg helemaal op hol en ze wist niet wat ze moest doen. Vaak durfde ze niet tegen te werken, maar nu kon ze niet meer. Genoeg is genoeg. Zélie nam een sigaret en stak deze op waarna ze haar groene ogen van hem afsloeg. Wachtend tot hij zou antwoorden. Als hij dat al zou doen. Ze nam een trekje en blies de rook uit terwijl ze naar de donkere steeg staarde.

Flutje

Jay zijn ogen stonden voor een moment half open. Hij voelde hoe hij haar terug zoende. Kalm deed Jay dat dan ook weer terug. Voor een moment leek ze zich aan hem over te geven. Jay leek misschien hard maar hij wist wel hoe hij een dame moest behandelen die hij mocht. Al accepteerde de meesten zijn geflirt niet wat hij dan wel weer een tegenvaller vond. Hij zag dat haar ogen gesloten waren, maar door de donkere tint in de steeg kon hij het blozen op haar wangen niet zien. Jay liet haar kin los en zijn hand gleed vervolgens omlaag richting haar hals. Net toen hij zijn hand in haar hals wilde plaatsen stapte ze ineens achteruit. Jay zijn ogen gingen helemaal open en hij liet zijn hand zakken. Hij plaatste zijn handen in zijn broekzakken terwijl hij met een kalme blik richting haar keek. 'Kap ermee..' Sprak ze tegen hem terwijl ze haar hoofd schudde. Dit keer was er een killere toon in haar stem te horen. Jay grinnikte even kort. ''En waarom dan wel?'' Vroeg hij kalm aan haar. ''Je leek het fijn te vinden anders zoende je me niet terug'' Vervolgde Jay zijn woorden met een bredere grijns. Ja hij vond dit wel weer amusant. Zijn blik viel voor een moment op een sigaret die ze tevoorschijn haalde en dan ook aan stak. Daarna nam ze er al gauw een trekje van en wende ze haar blik af van die van hem. Jay volgde even haar blik richting de donkere steeg die nog heel wat meters langer was waarna hij kalm naar haar toe stapte. Hij kwam achter haar staan en legde zijn armen wat om haar middel heen. ''Je kan me niet zeggen dat je het niet gezellig bij me vind, zo knus hier in de steeg'' Zei Jay vervolgens nog steeds wat grijnzend richting haar. Jay gaf niet zomaar op, zeker niet bij haar aangezien hij wist dat zijn flirterijen een zwak punt waren bij haar. En daar maakte hij dan ook maar al te graag gebruik van.

Ze negeerde hem nog steeds. Ze wilde helemaal niet met hem praten nu want hij zou doorgaan tot ze haar helemaal zou overgeven aan hem. Dat wilde ze niet en daarom moest ze zorgen dat hij stopte. Het zou nog moeilijk worden om hem te stoppen. Zeker door haar eigen zwakke plekken die hij perfect kende en ook gebruikte. Ze snoof kort en staarde voor haar uit zonder iets te doen of zeggen. Haar groene ogen waren strak naar de muren gericht van de donkere steeg. Ze nam nog een trekje van haar sigaret terwijl ze even op niets meer lette. Rustig blies ze de rook uit terwijl ze luisterde naar de woorden van hem. Hij vroeg haar waarom hij moest stoppen omdat ze het best leuk leek te vinden. Zélie gromde zacht binnensmonds en rolde een keer met haar ogen. Man, wat was hij op deze momenten irritant. Ze gooide de sigaret weg en voelde opeens de armen rond haar middel. Ze keek lichtjes achterom. Gezellig. Ze moest het gezellig vinden met hem in deze steeg. Zélie zweeg en staarde naar de grond. Ze wist opnieuw niet wat ze moest doen. Ze wist wel dat hij zeker niet zou ophouden. Ze schudde licht haar hoofd en probeerde zichzelf uit zijn armen te bevrijden. Ze draaide haar meteen om en keek diep in zijn ogen met ditmaal een kille blik. Vol irritatie, dat was er ook nog. "Hou ermee op, Jay. Je gebruikt me." Haar stem kil en gemeend. Ze zou niet veel doen als hij weer zou gaan flirten, maar als hij niet zou flirten durfde ze hem zeker en vast aanpakken. Ze balde licht haar vuisten en keek hem kil aan, recht en diep in zijn ogen. Hatelijk. Jongens met hun geflirt.

Terwijl Jay dichter bij haar kwam staarde zij voor zich uit. Naar de donkere muren van de steeg. Alsof daar iets bijzonders was te zien dan hij. Ondertussen nam ze een tweede trekje van haar sigaret. Een voorwerp waar hij zelf ook graag gebruik van nam. Jay kwam achter haar staan en legde zo zijn armen om haar heen. Hij begon dan ook tegen haar te praten. Maar daar leek zij niet blijer van te worden. Net toen Jay zijn kin op een van haar schouders wilde plaatsen maakte ze zich los uit zijn armen. Jay zette zich recht zodra ze zich omdraaide en hem in de ogen aan keek. Haar ogen keken hem kil aan. Jay sloeg zijn armen even over elkaar heen en trok even een wenkbrauw op zodra ze begon te praten. 'Hou ermee op, Jay. Je gebruikt me.' Ze ze tegen hem. Weer met een kille toon in haar stem en ze leek het dan ook te menen. Natuurlijk wist Jay wel dat ze het meende, maar daar luisterde hij nauwelijks naar. ''Ik jou gebruiken? Hoe kom je daar nou bij'' Zei Jay met een lichte grijns tegen haar. Voor een moment keek hij de steeg rond waarna hij haar weer in de ogen aan keek. ''Waarom zou ik jou gebruiken?'' Vroeg hij vervolgens aan haar. Hij keek voor een kort moment naar haar handen die zich balden tot vuisten. Was ze van plan hem iets te doen? Dat moest ze niet flikken want hij beet hoe dan ook van zich af. Hij keek haar dan ook weer in de ogen aan en zag weer hoe ze keek. Daardoor moest hij weer even grinniken. Hij nam het ook geen gewoon niet serieus. Hij vond het grappig als ze zo deed. Jay liet zijn armen langzaam aan weer zakken. Een hand deed hij in zijn broekzak waarna hij met de ander naar haar zij toe ging. Hij plaatste zijn hand op haar zij en liet zijn vingers er over heen omlaag naar haar heup glijden. Met een licht grijnsje bleef hij haar in de ogen aan kijken.

Haar groene ogen had ze strak op de jongen voor haar gericht. Ze gromde zacht en hoorde de woorden. "Je weet dat ik er niet tegen kan dus je gebruikt me wél. Hou ermee op ja?" Haar stem nog steeds kil. Ze ontspande haar na een tijd alweer en haar handen stak ze in haar zakken. Opnieuw gleden zijn armen rond haar heen en voelde ze zijn hand op haar zij naar beneden zakken. Ze staarde kort geïrriteerd voor haar uit, maar zodra het echt te ver ging draaide ze opnieuw om. Ze gaf hem een duw en duwde hem tegen de muur aan. Haar groene ogen stonden fel, erg fel. Je zag in haar blik dat ze het nu meende. "Genoeg geweest. Kom we gaan naar mijn huis, maar als je niet wil heb je maar pech." Het meisje liet hem los en draaide haar meteen om zodat hij niet snel iets terug kon doen. Ze verwachtte nog wel een aanval, maar soms deed hij het als je het juist niet zou verwachten. Hij was slim en dat wist ze. Zélie keek niet achterom of wachtte niet op zijn antwoord. Ze liep gewoon rustig naar haar huis toe. Ze had geen zin om nog buiten te zijn want haar wolf was thuis aan het wachten. Het was lang genoeg dat ze hier rond hadden gehangen. Ze stak haar handen in haar zakken en liep rustig voor de jongen uit. Een paar meters waren tussen hen, maar omdat ze hem goed kende wist ze ook dat hij zou volgen. De groene ogen van het meisje gleden over de donkere muren van de steeg. Haar gedachten dwaalden licht af en rustig liep ze tot haar huis.

Flut xD